امروز فلسفه فیلم، زیرشاخه ثابت فلسفه هنر معاصر است. اگرچه فیلسوفان از نخستین پژوهشگرانی بودند که مطالعه درباره این فرم هنری نو را در دهه‌های آغازین سده بیستم گسترش دادند، درخت فلسفه فیلم تا نوزایی آن در دهه 80 میلادی، چندان نبالید. دلیل‌های بسیار برای رشد اخیر این حوزه هست ولی همین گفته در اینجا بس که دگرگونی‌ها در فلسفه دانشگاهی و نقش فرهنگی فیلم‌ها در کل، فیلسوفان را واداشت تا فیلم را به‌سان یک فرم هنری هم‌ارز فرم‌های هنری سنتی‌تر چون تئاتر و رقص و نقاشی به‌شمار آوردند. از پیامدهای این موج بزرگ علاقه به فیلم به‌سان موضوعی برای دراندیشیدن فلسفی، جای گرفتن فلسفه فیلم به‌عنوان حوزه‌ای مهم در پژوهش زیبایی‌شناسی است.

مدخل «فلسفه فیلم» [دانشنامه فلسفه‌ استنفرد] پیرامون شماری از مقوله‌های اساسی فلسفه فیلم شکل گرفته است. این نوشته‌ها با تصویر کردن دامنه دل‌مشغولی‌های مورد توجه درون فلسفه فیلم به جست‌وجوی جنبه متفاوت فیلم به‌سان یک رسانه هنری می‌پردازد.