نقاشی دوره قاجار در زمان فتحعلی شاه که با نام «پیکره نگاری درباری » از آن یاد
م یشود و نمونه های درخشانی از آن را شاهدیم، ریشه در تحولات هنری پیش
از خود دارد. کتاب همگامی ادبیات نقاشی قاجار تألیف دکتر جواد علیمحمدی
اردکانی با نگاهی به شعر و ادب فارسی، تاریخ سیاسی  اجتماعی و آثار نقاشی
ایرانی به بررسی ویژگی های این بخش از تاریخ هنر ایران و بسترهای رشد آن
م یپردازد. هدف مؤلف، اثبات ارتباط میان نقاشی و ادبیات این مقطع زمانی از
قاجار است؛ ارتباطی مشابه آنچه در نگارگری رخ داده و از آن با عنوان «همگامی »
یاد می شود. آشکار کردن ارزش های زیبایی شناسانه هنر قاجار و در پی آن به
دست آوردن جایگاه شایسته ای که در تاریخ هنر ایران از آن دریغ شده، هدف
ثانویه مؤلف است.
مقالۀ حاضر با تکیه بر موارد مطرح شده در فصول کتاب، مستندات ارائه
شده و نتیجه گیری حاصل از آن به ابهاماتی که در ذهن خواننده شکل م یگیرد،
مواردی که انسجام متن را از میان م یبرد و نکاتی که در این کتاب کمتر به آن
پرداخته شده است اشاره خواهد کرد؛ در مواردی از کتا بهای منتشر شده در
این زمینه برای مقایسه با نظرات مطرح شده توسط مؤلف استفاده می شود تا
نتیج های منطقی از بحث حاصل شود.