مجموعه شش‌جلدی از فروست «درونمایه‌های هنر معاصر» که هر جلد آن در اصل، ترجمه‌ فصلی از کتابی بزرگ‌تر است، می‌کوشد تعریفی کلی از دامنه گسترده هنری به‌دست دهد که از آن با عنوان کمابیش ابهام‌آمیز «هنر پست‌مدرنیستی» یاد می‌کنیم؛ تعریفی که از همان ابتدا به‌وضوح درمی‌یابیم بناست دفاعی تمام‌عیار باشد از حقانیت این هنر. با آنکه هر فصل (در نسخه فارسی، هر کتاب) مجموعه را چند نویسنده به‌طور مستقل نوشته‌اند، برخی پی‌رنگ‌ها، فرضیات و استدلال‌ها به شکل‌های گوناگون در جلدهای مختلف آن تکرار شده است. متن حاضر، می‌کوشد با نگاهی به برخی از این استدلال‌ها، وجهی از کاستی‌های این اثر را آشکار کند.