تاکنون تألیفات ارزشمندی در زمینه تاریخ خط فارسی صورت گرفته است و پژوهشگران ایرانی و خارجی، سال‌هاست در مورد زبان و خطوط ایران باستان و میانه به تحقیق پرداخته و سیر تحول و آثار برجای‌مانده از آن را معرفی نموده‌اند؛ اما متأسفانه شاهد تألیفات چندانی در زمینه تاریخ خوشنویسی ایران نبوده‌ایم. پراکندگی آثار و منابع این حوزه را می‌توان دلیل مهجوریت آن قلمداد کرد و نیز آثار مجعول و ساختگی بسیاری که در طول تاریخ به وجود آورده‌اند که سبب گمراهی پژوهشگران و ابهام بخش‌هایی از تاریخ این هنر گردیده و به بررسی سیر تحول آن، خدشه وارد کرده است. با این وجود در سال‌های اخیر، شاهد تألیفات انگشت‌شماری در زمینه تاریخ خوشنویسی هستیم که سعی در روشن‌سازی قلمرو زمانی و مکانی این هنر و تقسیم‌بندی دوره‌های خوشنویسی ایرانی داشته‌اند. لازم به ذکر است که یافتن قطعات، مرقعات و آثار ارزشمند و مطرح از گوشه و کنار جهان و همچنین آثار غیر کاغذی چون سکه‌ها و مهرها که جلوه‌ای از هنر خوشنویسی بوده‌اند، می‌تواند بررسی‌ها و سیر تحول تاریخ خوشنویسی را دگرگون و تکمیل سازد.

با توجه به ضرورت پرداختن به تاریخچه خط و خوشنویسی، در نگاه اول، انتظار می‌رود کتاب حاضر با چنین عنوانی، مورد توجه و استقبال پژوهشگران قرار گرفته باشد؛ در حالی که برخی کاستی‌ها و اشکالات که در ادامه این گفتار خواهد آمد، آن را از حوزه رقابت با کتب برجسته و منابع دست اول این حوزه، دور کرده است.