پژوهش در زمینۀ خوشنویسی ایران، با وجود آثار فراوان خوشنویسی، بسیار نادر و اندک است و به‌هیچ‌وجه در اندازه و جایگاه آثار پدید آمده نیست. اما خوشبختانه در سال‌های اخیر به‌لطف همایش‌ها و برنامه‌های دانشگاهی و علمی در سطح کشوری و بین‌المللی، نیم‌نگاهی به این مهم شده است و شاهد تألیف‌هایی در زمینۀ خوشنویسی و هنرهای وابسته به آن هستیم.
از یک سو، نقد در گام نخست، نوعی ارزش‌گذاری برای اثر است؛ زیرا آن اثر شایسته بحث و گفتمان دانسته شده است؛ یعنی مراد از نقد بیان نکات قوت کار است. از سوی دیگر، نقد طرح پرسش‌هایی در مورد مباحث کمتر دیده‌شدۀ اثر است. کارکرد دیگر بحث دربارۀ اثر آفریده‌شده ترغیب جامعه به خوانش متن اصلی است؛ زیرا نقد اصلی اثر بازخوردی است که در جامعۀ هنری صورت خواهد گرفت.
در همین‌راستا و در جهت نیاز جامعۀ هنری کشور، کتابی فراهم شده است که می‌تواند به بخشی از نیازها پاسخ گوید. سبک‌شناسی خوشنویسی قاجار عنوان کتابی است که هدف این مقاله معرفی و نقد آن خواهد بود. نوشتار پیشِ رو به معرفی کتاب و تشریح فصل‌بندی آن می‌پردازد، و در لابه‌لای هر فصل و متناسب با مباحث مطرح‌شده در کتاب، نگاه نقادانه‌ای نیز به آن مطالب خواهد داشت.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |