کتاب هنر معاصر ایران اثر دکتر حمید کشمیرشکن از معدود تحقیقات جامع و با دسته‌بندی منسجمی است که به هنر معاصر ایران می‌پردازد. کار کشمیرشکن زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که در یابیم این گونه پژوهش‌ها در کشورهای غربی معمولاً توسط دولت‌ها و یا نهادهای خصوصی با پشتوانه مالی عظیم به پیش برده می‌شود و افراد متخصص در زمینه‌های مختلف هنری تحت نظر چند ویراستار و یک سرویراستار چنین پروژه‌هایی را پیش می‌برند. از دیگر سو، با نگاهی به تاریخ هنر‌نویسان برجسته ایرانی در می‌یابیم که معمولاً در زمینه‌های مختلف هنرهای تجسمی تنها یک یا دو کار قابل اعتنا به طبع رسیده است و بقیه مقالات و کتاب‌ها تنها به بازنشر و یا در بهترین حالت به تفسیر این چند کتاب می‌پردازند. مطمئناً در این زمینه باید به نام روئین پاکباز به عنوان مهم‌ترین و شاخص‌ترین فرد در سنت تاریخ هنرنویسی ایران اشاره کرد. کشمیرشکن وارد حیطه‌ای شده است که آثار مکتوب چندانی به عنوان مرجع روش‌شناسی خود در اختیار نداشته است و همچنین، منابع تصویری و نوشتاری در دوره‌های مختلف در هیچ آرشیو مشخصی جمع‌آوری نشده است تا کار نویسنده حتی سخت‌تر نیز شود. در این شماره بر آن هستیم تا نظرات و نقدهای پژوهشگران رشته‌های هنر تجسمی را در باره این کتاب جمع‌آوری کنیم، اما همان‌گونه که همواره انتظار می‌رود بسیاری از پژوهشگران و هنرمندانی که دعوت به نوشتن متنی درباره کتاب هنر معاصر ایران شدند در مرحله اول نقدهای شفاهی بسیاری نسبت به این کتاب و نحوه نگارش آن داشته‌اند، ولی وقتی درخواست شد که همین نقدها را مکتوب به ما بدهند تا در این شماره به چاپ برسانیم بسیاری از آنان به دلایلی چون «چه فرقی می کنه؟»، «کی اینا رو می‌خونه؟» یا «من باهاشون رودربایستی دارم.» و ملاحظات حرفه‌ای یا هراس از جبهه‌گیری دوستان نویسنده نسبت به این نقدها از نوشتن سرباز زدند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |